KORONABIRUSA: ERLIJIO KLASEA ETA BIZITZAREN SENTZUARI BURUZKO HAUSNARKETA EGITEKO AUKERA

KORONABIRUSA: ERLIJIO KLASEA ETA BIZITZAREN SENTZUARI BURUZKO HAUSNARKETA EGITEKO AUKERA

Eliza, kristauok, garizuman gaude konbertitzeko, husteko eta umiltzeko aukera, geure buruarekin, anaiarekin, arrebarekin, gure munduarekin adiskidetzeko. Eta 2020ko berrogeialdi horrek oso izaera berezia du, COVID19 deiturikoak eragindako berrogeialdi baten testuinguruan gertatzen baita.

Zalantzarik gabe, garizumaren zentzua eta esanahia berraurkitzeko aukera bat da.

Eta gertakari horren aurrean hausnarketa asko egin ditzakegu ikuspuntu ezberdinetatik, bakoitza bere ikuspegi hurbilenetik.

Nire kasuan, hezkuntza-testuinguruari eta, zehazkiago, erlijio-eskolak ikasleei egin diezaiekeen ekarpenari erreparatzen diot. Zenbat aldiz esan dugun hau ekarpen bat izan daitekeela bizitzaren zentzuari buruzko galderei erantzuteko; agian, egungo testuinguruan, zentzu ulergarriagoa hartzen du.

Baina ez hori bakarrik, askoz gehiago ere bai, erlijio-klasea kulturartekotasunerako, aniztasunarekiko errespeturako, natura-Jainkoarena sorrera- zaintzeko, espazio bat da. Eta hori diot, egoera hori agerian jarri badu, koronabirusaren pandemiak mundu globalizatu hori probatzen duelako eta globalizazioaren desoreka azpimarratzen duelako, alderdi horretan askotan hausnartu izan baitugu.

Baina hausnartu beharreko alderdiak asko izan daitezkeenez, nik nire hausnarketaren abiapuntura itzuli nahi dut, kontziente naiz dena interkonektatuta dagoela, baina gelan kokatu nahi dut neure burua, ikasleekin hausnartuta fedeari buruz eta hark pertsonaren zentzu-galderei erantzuna emateko egiten duen ekarpenari buruz.

Hasierako galdera bat izan ohi da: nork ez du bere buruari galdetu "bizitzaren zentzuari" buruz? Eta erantzunak epelak izan ohi dira, ikasleak, 16, 17 urteko ikasleak, oro har, ez du bere burua planteatu beharrik izan, gaitza, gaixotasuna, mina edo heriotza dagoelako?

Erlijioa, erlijioak, saiatu dira eta saiatzen dira galdera horiei erantzuna ematen, baina modu pertsonal batean bizitzeko beharrezkoa da une historiko bakoitzaren errealitate zehatzean kokatzea, bizi behar baitugu, -ez dezagun ahaztu egoera zehatz hori alde batera utzita, gure munduak egunero negar egiten duela horietaz jabetu gabe, eta gure barrura itzuli behar dugula tranparik egin gabe.

Horrela egiten badugu, fedeak badu erantzun bat, baina ez dezagun ahaztu fedea atxikimendu pertsonala dela, gure kasuan pertsona bati, Jesusi eta anbiguotasunik onartzen ez duen mezu bati. Eta Jainkoak oparitzen dio nori emateko prest dagoen.

Jakina, fedeak ez ditu erantzun guztiak, humanoki nahiko genituzkeenak behintzat, gure hemengo gizartean eta orain sufrimendua alferrikakoa eta batez ere bidegabea da, baina fedearen begietatik beste gauza bat da, gure historia hobeto ulertzeko aukera ematen duen aukera bat da, eta, horrela, gure ekialdeko galderarik konplexuenei eta pertsona bakoitzaren historia pertsonal eta sozialari emandako erantzunetako batzuk aurkitu ahal izango ditugu.

Beharbada, gogoeta horiek, une zehatz honetan, errazago barneratzen dituzte gure ikasleek, eta aukera hori aprobetxa dezagun, birtualki bada ere, une pertsonal eta sozial hori aberasteko jarraibide horiek eskaintzeko, fedearen argitan hain konplexua baita.

Eta gauzatxo pare batekin amaitu nahi dut, mundu digital honetan eta etengabe konektatuta gauden une honetan mezu horietako bat jasotzen dut, oso egokia dena eta partekatu nahi dudana: "Maitasuna izeneko birus bat dago, edozein pandemiari immune egiten zaituena".

Mezu honekin berrogeialdiaren amaiera espero dugu, eta harekin batera Pazkoaren etorrera, gure gizartean ere bai.